|
Numer:
|
-112- 345
|
|
Nazwa:
|
Polska III RP PRÓBA Nikiel 1 złoty 1990 nominał
st. 1
|
|
Opis:
|
Piękny, wybrany egzemplarz.
|
|
Waga:
|
4,820 g Ni
|
|
Literatura: |
Fischer: P 441
|
Firma wystawia
zestaw wyselekcjonowanych próbnych monet niklowych - zapraszamy na nasze
pozostałe aukcje!
Należy jednak
pamiętać, iż monety niklowe nie były przechowywane w kapslach stąd też mogą
posiadać delikatny nalot oraz ślady linii papilarnych.
Monety w czasach PRL-u
nie były bite z taką dokładnością i precyzją, jak w późniejszych latach, a
sposób ich selekcji nie był idealny, mogą więc posiadać nalot i delikatne
mikroryski.
Technika fotografowania monet bitych
w niklu nie oddaje w pełni ich urody stąd też proponujemy obejrzenie numizmatów
na żywo - zapraszamy od poniedziałku do piątku w godz. 10.00 - 17.00
Sklep daje gwarancję
oryginalności przedmiotu oraz rzetelności stanu zachowania.
Zdjęcia przedstawiają oferowany przedmiot.
Przedmiot
można odebrać w Antykwariacie Numizmatycznym przy ul. Żelaznej
67 paw. 22 w Warszawie.
Jeśli
w ciągu 7 dni od zakończenia aukcji nie otrzymamy zapłaty, bez powiadomienia o
przesunięciu terminu płatności, transakcja zostanie anulowana.
[A]
Niklowe monety próbne
W początku lat 60-tych XX wieku , Komisja Numizmatyczna
Zarządu Głównego ówczesnego Polskiego Towarzystwa Archeologicznego, wystąpiła do
Prezesa Narodowego Banku Polskiego w Warszawie z inicjatywą stałej emisji
niklowych monet próbnych. Miały one dokumentować prace projektowe nad bieżącymi,
wprowadzanymi sukcesywnie monetami obiegowymi, okolicznościowymi i
pamiątkowymi.
Wiele z tych projektów, nie tyle kontrowersyjnych
co zawierających nowatorskie rozwiązania plastyczne, nie uzyskiwało
akceptacji dość zachowawczej Komisji Bankowej zatwierdzającej ich projekty
do realizacji.
Aby ocalić dla numizmatyki te niezrealizowane
projekty monet, autorstwa wybitnych polskich rzeźbiarzy, oraz pokazać
wieloetapową drogę twórczego dochodzenia do finalnego efektu, jakim jest moneta
obiegowa, postanowiono wybijać po 500 sztuk każdej monety. Były to
zarówno wykonane w niklu próby monet skierowanych do emisji, jak i ich nie
zatwierdzone projekty. Połowa nakładu pozostała w Banku, resztę rozdzielono
między kolekcjonerów.
Stałe przydziały tych monet mogli otrzymywać tylko
najaktywniejsi członkowie Towarzystwa, na podstawie specjalnego regulaminu
przyznawania tych monet. Na wniosek macierzystego Oddziału, dożywotniego
przydziału wszystkich kolejnych „kompletów”, dokonywała Komisja
Numizmatyczna ZG PTA., kierując się zasadą tworzenia tzw. „społecznego
muzeum”. Monety miały być udostępniane na wystawach i pokazach, a więc
otrzymujący je musiał być już właścicielem udokumentowanego zbioru
numizmatycznego. Sankcją za pozbycie się monet bez wiedzy Komisji było
automatyczne pozbawienie dalszego przydziału. Z chwilą śmierci właściciela
komplety tych monet ulegały często rozproszeniu, stąd po półwiecznej ich
egzystencji w numizmatyce polskiej, nie tak często spotykamy pełny zbiór.
Założenia edycyjne tych monet jako
niezrealizowanych projektów w innym metalu niż bieżąca emisja, wyłącznie
dla celów kolekcjonerskich, były ewenementem w ówczesnych czasach i
światłą zasługą polskich numizmatyków dla ochrony naszego dziedzictwa
kulturowego, jakie niesie z sobą historia polskiej monety.
