|
Numer:
|
-536- 13 |
|
Nazwa:
|
Polska PRL PRÓBA Nikiel 5 złotych 1959 Rybak
st.1
|
|
Opis:
|
Menniczy egzemplarz.
|
|
Waga:
|
11,731 g Ni
|
|
Literatura: |
Fischer P 079
|
Należy jednak pamiętać, iż monety niklowe nie były przechowywane w
kapslach stąd też mogą posiadać delikatny nalot oraz ślady linii
papilarnych.
Monety w czasach PRL-u nie były bite z taką dokładnością i
precyzją, jak w późniejszych latach, a sposób ich selekcji nie był idealny, mogą
więc posiadać nalot i delikatne mikroryski.
Technika fotografowania monet bitych w niklu nie oddaje w pełni ich urody
stąd też proponujemy obejrzenie numizmatów na żywo - zapraszamy od poniedziałku
do piątku w godz. 10.00 - 17.00
Firma wystawia małą kolekcję
monet próbnych niklowych - zapraszamy na nasze pozostałe
aukcje!
Sklep daje
gwarancję oryginalności przedmiotu oraz rzetelności opisu stanu
zachowania. Zdjęcia
przedstawiają oferowany przedmiot.
Przedmiot można odebrać w Antykwariacie
Numizmatycznym przy ul. Żelaznej 67 paw. 22 w
Warszawie.
[M]
Niklowe monety
próbne
W
początku lat 60-tych XX wieku , Komisja Numizmatyczna Zarządu Głównego
ówczesnego Polskiego Towarzystwa Archeologicznego, wystąpiła do Prezesa
Narodowego Banku Polskiego w Warszawie z inicjatywą stałej emisji niklowych
monet próbnych. Miały one dokumentować prace projektowe nad bieżącymi,
wprowadzanymi sukcesywnie monetami obiegowymi, okolicznościowymi i
pamiątkowymi.
Wiele z tych projektów, nie tyle kontrowersyjnych co
zawierających nowatorskie rozwiązania plastyczne, nie uzyskiwało
akceptacji dość zachowawczej Komisji Bankowej zatwierdzającej ich projekty
do realizacji.
Aby ocalić dla numizmatyki te niezrealizowane projekty
monet, autorstwa wybitnych polskich rzeźbiarzy, oraz pokazać wieloetapową drogę
twórczego dochodzenia do finalnego efektu, jakim jest moneta obiegowa,
postanowiono wybijać po 500 sztuk każdej monety. Były to zarówno
wykonane w niklu próby monet skierowanych do emisji, jak i ich nie
zatwierdzone projekty. Połowa nakładu pozostała w Banku, resztę rozdzielono
między kolekcjonerów.
Stałe przydziały tych monet mogli otrzymywać tylko
najaktywniejsi członkowie Towarzystwa, na podstawie specjalnego regulaminu
przyznawania tych monet. Na wniosek macierzystego Oddziału, dożywotniego
przydziału wszystkich kolejnych „kompletów”, dokonywała Komisja
Numizmatyczna ZG PTA., kierując się zasadą tworzenia tzw. „społecznego
muzeum”. Monety miały być udostępniane na wystawach i pokazach, a więc
otrzymujący je musiał być już właścicielem udokumentowanego zbioru
numizmatycznego. Sankcją za pozbycie się monet bez wiedzy Komisji było
automatyczne pozbawienie dalszego przydziału. Z chwilą śmierci właściciela
komplety tych monet ulegały często rozproszeniu, stąd po półwiecznej ich
egzystencji w numizmatyce polskiej, nie tak często spotykamy pełny zbiór.
Założenia edycyjne tych monet jako niezrealizowanych projektów w innym metalu
niż bieżąca emisja, wyłącznie dla celów kolekcjonerskich, były ewenementem
w ówczesnych czasach i światłą zasługą polskich numizmatyków dla ochrony
naszego dziedzictwa kulturowego, jakie niesie z sobą historia polskiej
monety.
